ดอยฟ้างาม…เพราะคิดถึง จึงมาหา
——
คนเราทุกคนมักจะสถานที่แห่งหนึ่ง
ที่ไปได้เรื่อยๆ ไปได้ซ้ำๆ เหมือนเป็นที่พักใจ
ถึงแม้จะไม่ใช่บ้าน
แต่ก็อบอุ่นใจเหมือนได้กลับบ้าน
.
.
ผมเป็นคนจ.สิงห์บุรีก็จริง
แต่มักจะเดินทางมาที่ลำปางอยู่บ่อยๆ
จนถึงตอนนี้มาเป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็จำกันไม่ได้แล้ว
มาจนที่นี่เหมือนบ้านหลังที่ 2
และไม่ว่ากี่ครั้งที่ได้มา ก็ต้องแวะมาที่ #วัดสาแพะ
แล้วเดินขึ้นไปที่ #ดอยฟ้างาม อยู่เสมอๆ
.
.
เพราะผู้คนที่นี่เป็นเหมือนครอบครัว
และดอยฟ้างามก็เป็นที่ที่เรามักจะเดินขึ้นมา
นั่งมองวิวภูเขา เดินไปมาให้ไอหมอกสัมผัสหน้า
และจับเข่าพูดคุยสารทุกข์สุขดิบกันเป็นประจำ
#ดอยฟ้างามเป็นเสมือนสวนหลังบ้านที่กว้างใหญ่ เหนื่อยมาจากไหน เดินทางไกลมาเท่าไหร่ สุดท้ายเราก็มักจะกลับมานั่งเล่นที่สวนหลังบ้านที่เรารู้สึกสบายใจที่สุดเสมอ…

















